Faculty of Management and Social Communication

Z prawdziwym żalem i smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci Profesora Cezarego Wodzińskiego. Trudno nam pogodzić się z faktem, że już niczego więcej nie napisze, że już nigdy studenci nie usłyszą Jego mądrych i błyskotliwych wykładów.

Było nam dane obcować z tym Wybitnym Uczonym i Wspaniałym Człowiekiem przez 10 lat Jego współpracy z Wydziałem Zarządzania i Komunikacji Społecznej UJ (od 2001 do 2011). W tym okresie – zwłaszcza kiedy był związany z Instytutem Kultury – powstały jedne z najbardziej znakomitych Jego dzieł filozoficznych: Heidegger i problem zła (2007), Między anegdotą a doświadczeniem (2007), Logo nieśmiertelności. Przypisy Platona do Sokratesa (2008), św. Idiota (2009), Kairos (2010).

Kiedy siadaliśmy z Profesorem przy kawiarnianym stoliku na krakowskim Kazimierzu, godzinami słuchaliśmy, jak w sposób niezwykle zajmujący potrafił opowiadać na przemian a to o Heidegerze, a to o luminarzach polskiej nauki, z którymi był zaprzyjaźniony, ale za swoich mistrzów uznawał jedynie Barbarę Skargę i Józefa Tischnera.

Miał dystans do siebie i do świata. Zwykł mówić, że jako profesor filozofii najbardziej lubi: długie biesiadowanie z przyjaciółmi; czytanie i pisanie limeryków nieprzystojnych; łapanie Sokratesa i Heideggera za słówka.

Pod koniec maja tego roku Profesor przesłał do Krakowa zdjęcie zrobione w Jego mazurskim obejściu i słowa pełne nadziei, że się nie poddaje, że walczy.  Niestety choroba wygrała.

W zakończeniu książki „Logo nieśmiertelności" napisał, że w „grze o unieśmiertelnienie" bierzemy udział wedle reguł opisanych przez Platona, który swego mistrza Sokratesa widział w „pięknej i młodej postaci". I takim pozostaniesz na zawsze w pamięci społeczności akademickiej naszego Wydziału. Żegnaj Przyjacielu!